Hoewel Talks Make Do in wezenlijke zin geen afwijkende ambities heeft ten opzichte van andere mid-twintigers met een band, probeert het zich toch enigszins te onderscheiden door een zekere blijk van ongemak met de moderne wereld door te laten schemeren. Overigens is de muziek allerminst een blijk van weemoedigheid, maar juist een optimistisch gebeuren, een Luftschloss, als het ware.
Heeft iets weg van: The Smiths, The Style Council
